Wat kun je als huurder doen als je verhuurder vanwege een huurachterstand een procedure opstart waarin ontbinding van de huurovereenkomst en ontruiming van het gehuurde wordt gevorderd? In de kwestie die heeft geleid tot het vonnis van de Rechtbank Noord-Holland, Kanton Haarlem van 26 april 2017 beroept huurder zich op verrekening. In beginsel een aanvaardbaar verweer. Wel een bevrijdend verweer, waarvan de huurder op grond van artikel 150 Rv de bewijslast draagt. En daar gaat het in deze zaak mis.
Huurder, een handige Harry, is kennelijk wat gaan klussen met een e-mail en een tweetal brieven, waardoor er plots correspondentie opduikt die de standpunten van huurder ondersteunen. Want als je geen bewijs hebt van je stellingen, dan maak je dat bewijs toch gewoon zelf?
Handig? Allerminst. De Rechtbank Noord-Holland trapt er in ieder geval niet in. De kantonrechter neemt in een tussenvonnis voorshands als vaststaand aan, dat huurder een e-mail en brief van 12 september 2012 en brief van 3 december 2012 heeft gemanipuleerd. Huurder wordt nog toegelaten tot tegenbewijs, maar de kantonrechter maakt daar in het eindvonnis (gepubliceerd 15 december 2017) korte metten mee. Uit de getuigenverklaringen volgt onder andere dat de lay-out van de brieven afwijkt van die de verhuurder gebruikt, de brieven (getuige het briefhoofd) afkomstig zouden zijn van een niet-bestaande afdeling met een niet-bestaand telefoonnummer en ondertekend is met een kopie of stempel van een onbekende handtekening.
Een door huurder extra in het geding gebrachte ‘brief van de verhuurder’ lijkt vervolgens net zo gemanipuleerd als de eerdere. “Daarbij neemt de kantonrechter in aanmerking dat de lay-out van de brief gelijk is aan die van 12 september 2012 en 3 december 2012 […] De kantonrechter heeft verder geconstateerd dat de handtekeningen op de brieven exact hetzelfde zijn […]” (r.o. 2.11) En wat te denken van die getuige waarvan de kantonrechter stelt dat zijn verklaring niet geloofwaardig is.
Ik vraag me na het lezen van zo’n uitspraak altijd af of en zo ja welke kritische vragen de advocaat van de huurder heeft gesteld aan zijn cliënt. Na zo’n tussenvonnis, waarin de rechtbank op voorhand uitgaat van vervalst bewijs, krab je toch wel twee keer achter je oren, voordat je nog meer plots opgeduikelde brieven aan de rechtbank toestuurt? Vooral als je op dat moment al op de hoogte bent van de getuigenverklaring van de manager vastgoedbeheer. De vermeende ondertekenaar van de e-mail en brieven, die zeer gedetailleerd uiteenzet dat ze niet van hem afkomstig zijn.
Klant is wellicht koning, maar zijn wil is nog geen wet!